Dzień Kobiet w bibliotece (zdjęcia)

Miejska Biblioteka Publiczna im. Marii Dąbrowskiej w Ostrowi Mazowieckiej (z okazji Dnia Kobiet) zorganizowała wystawę książek i quiz.



Motyw kobiety w literaturze zmieniał się na przestrzeni lat. Zazwyczaj przedstawicielki płci pięknej kojarzyły się twórcom z miłością, rodziną i macierzyństwem. Kobietę wielbili średniowieczni lirycy, a także artyści doby renesansu. Niejednokrotnie niewiasty stawały się adresatami komplementów barokowych poetów.

Polscy twórcy doby romantyzmu kobietę postrzegali przede wszystkim jako matkę i żonę, która spełnia się w miłości do ojczyzny. Dopiero piśmiennictwo modernistyczne i okres pozytywizmu zaczęły silnie promować emancypację. Kobietę zaczęto postrzegać inaczej; nie opierając się tylko na tradycyjnie przypisywanych jej rolach.

Kobiety były różnie przedstawiane w literaturze. Niektóre zdobywały się na heroiczne czyny, np.: Joanna d`Arc, Emilia Plater czy Stanisława Bozowska. Kobiety heroiczne to też, np.: Antygona, Penelopa z "Odysei", Aldona z "Konrada Wallenroda" czy Sonia Marmieładowa ze "Zbrodni i kary". Były też egoistki, np. Emma z "Pani Bovary" czy Aniela z "Moralności pani Dulskiej".

W literaturze nie zabrakło również "femme fatale", czyli kobiet, które przynosiły mężczyźnie porażkę i zgubę, np. Lady Makbet czy Balladyna. Literackim przykładem takiej postaci może być także Aspazja z powieści "Poganka" Narcyzy Żmichowskiej oraz Izabela Łęcka z powieści "Lalka" Bolesława Prusa.

Wzorce doskonałej niewiasty możemy spotkać zarówno w literaturze polskiej, jak i światowej. W mitologii greckiej przykład może stanowić Afrodyta, a w "Boskiej komedii" Beatrycze. Francesco Petrarka opiewał w swych sonetach miłość do Laury. Dla "Rycerza Smętnego Oblicza" ideałem kobiety była prosta wiejska dziewczyna o imieniu Dulcynea. Goethe w "Cierpieniach młodego Wertera" opisuje rozterki głównego bohatera, zakochanego w kobiecie o imieniu Lotta. W "Quo Vadis" to Ligia jawi się jako kobieta idealna, a w "Potopie" idealna jest Oleńka Billewiczówna.

Często zaślepieni miłością literaccy bohaterowie nie potrafili zobaczyć prawdziwej natury swych wybranek. W "Lalce" Bolesława Prusa Stanisław Wokulski nie dostrzega wad ukochanej przez siebie Izabeli Łęckiej - kobiety w gruncie rzeczy próżnej i pustej.

Często też bohaterów łączyła tak silna wzajemna miłość, że nie potrafili rozstać się ze sobą nawet w obliczu śmierci.

Za pierwszy przykład może posłużyć miłość Romea i Julii. W "Qou Vadis" Eunice darzy Petroniusza tak dużą miłością, że wspólnie z nim odbiera sobie życie. W "Krzyżakach" Zbyszko z Bogdańca jest w stanie poświęcić życie dla swej ukochanej Danusi. Niezłomna miłość jak najbardziej może kojarzyć się również z postaciami Orfeusza i Eurydyki albo Tristana i Izoldy.

Kobiety od początku dziejów nieprzerwanie pojawiają się na kartach dzieł literackich, a ich wizerunki są niezwykle różne. Tak samo różne są kobiece charaktery.